Ernest Claes 1885 – 1985

Uit Ter verantwoording:

Deze beknopte kroniek van Ernest Claes is bedoeld als begeleidende tekst bij de tentoonstelling en wil een chronologisch overzicht geven van leven en werk van de schrijver.

Hoewel reeds zeer veel over E. Claes is gepubliceerd, is nog altijd weinig exact feitenmateriaal voorhanden. In de bestaande biografieën wordt gepoogd het tekort aan gegevens over het leven van de auteur goed te maken door uitvoerige – en soms weinig originele – beschouwingen over zijn werk.

We hebben geprobeerd de bestaande Claesbiografieën met concrete feiten en data aan te vullen. We konden daartoe gebruik maken van brieven, documenten en dagboekaantekeningen die in het familiearchief en in het archief van het  Ernest Claesgenootschap berusten.

In Leuven kijken naar Claes (M. Janssens)

Ernest Claes liet zich in de late zomer van 1906 aan de Katholieke Universiteit te Leuven in schrijven als student in de “Falculté de Philosofie et Lettres – Philologie Germanique. Tegelijkertijd was hij als militair ingelijfd in de ‘Compagnie Universitaire’ van het tiende Linie-reglement te Leuven. Hij was biezonder actief in de studentenbeweging. Wegens een aanval op de academische overheid in Ons Leven kreeg hoofdredacteur Ernest Claes in 1910 zelfs een ‘cocilium abeundi’, dat na tussenkomst  van prof.  Bang, toen decaan van de faculteit, niet weerd bevestigd. Claes behaalde in 1912 de graad van doctor in de Letteren en Wijsbegeerte met een proefschrift over het proza van E.J. Potgieter. Hij is te Leuven student geweest in een van de woeligste episodes in de strijd om de vernederlandsing van de universiteit. Later is hij een excellente alumnus gebleven. Toen de vergaderingen der Leuvense Oudgermanisten nog druk bijgewoonde feesten van de corona en de amicitia waren,was hij daar een graag geziene, altijd even spraakzame gast. Hij is zijn leven lang een beetje Leuvense ‘Bursche’ geweest. Aan zijn Alma Mater, van wie hij de overheid nochtans zo bitsig had bekampt, had hij immers in zijn persoonlijke ontwikkeling en loopbaan zoveel te danken. Het is dan ook niet meer dan passend, dat Leuven in het herdenkingsjaar van zijn honderdste geboortedag met warme waardering en sympathie omkijkt naar hém.

Beknopte kroniek van Ernest Claes (J. De Cuyper en C. Verbeek)

Commentaar bij enkele tentoongestelde documenten (S. Evenepoel)