De onderste steen: Recht en Wetenschap in de knel: De Zaak Vermaning

Uit het voorwoord

De Drentse amateur-archeoloog Tjerk Vermaning werd op 21 december 1978 door het gerechtshof te Leeuwarden vrijgesproken van oplichting, meerdere malen gepleegd. Volgens Drs. D. Stapert en Prof. H. T. Waterbolk van het Biologisch Archeologisch Instituut (BAI) van de rijksuniversiteit Groningen had Vermaning prehistorische stenen voorwerpen vervalst. De vraag is nu wie het meest gelukkig mag zijn met de uitspraak van het Leeuwarder Hof: Vermaning of zijn feitelijke aanklagers.                                                                                              Zo Op het eerste gezicht lijkt het antwoord duidelijk: Vermaning  is de gelukkige. Schijn bedriegt echter. Het Hof heeft uit het aangedragen bewijsmateriaal geconcludeerd dat Vermaning onmogelijk aansprakelijk gesteld kon worden voor het hem ten laste gelegde. Toen het Hof dit feit eenmaal had vastgesteld voelde het zich verder ontslagen van een uitspraak over de hoedanigheid (echt of vals) van Vermanings’ steenvondsten.

Inhoud

• Voorwoord
• Chronologisch overzicht
• De hoofdrolspelers
• De arrestatie
• De aanklacht
• Het Voorlopige Rapport
• Van twijfel naar Theorie
• “Valse vindplaatsen”
• Een kras verhaal
• Typologie
• De klap op de vuursteen
• Het Gerechtelijk Laboratorium
• Prof. Bosinski, Goochelaar
• Nabeschouwing en conclusies
• Geraadpleegde informatiebronnen