De Lozie: Uit het leven van een Kempens boerendorp tussen 1900 en 1930

Woord vooraf:

René Stappaerts behaalde met dit boek de tweejaarlijkse ABB-prijs voor de geschiedenis van het  platteland.
Uit het juryverslag:
“Ereschoolhoofd Stappaerts heeft vooral ook voor de handel en wandel van de Retienaren, die hij met kennis van zaken gadeslaat. Zijn mensgevoelig rapport is een zakelijk en vrij objectief relaas, een soort volksculturele inventaris, waarvan het schoolleven, de Kempische ambachtslui, de religie, het verenigingsleven en in het bijzonder de zeden en gewoonten vanaf de wieg tot het graf de belangrijkste componenten zijn.
Dit panoramisch beeld van Retie tussen 1900 en 1930, dat bovendien doorspekt is met lokale benamingen en uitdrukkingen, beantwoordt perfect aan de doelstellingen van de prijs.”

Op de vooravond van her verenigd Europa is het zinvol even stil te staan om te reflecteren over het recente verleden van de eigen gemeenschap: het wel en wee van onze mensen in een tijd dat de moeders nog thuis bevielen, de kinderen nog te voet naar school trokken, de paters nog om de zes jaar de missie kwamen preken, de marktzangers de rol vervulden van nieuwsbrengers en de mannen de laatste eer bewezen aan hun overleden buurman. Dit alles en nog veel meer is nu passé en behoort tot de zogenaamde folklore van het landelijk Vlaanderen.

De Lozie is een waardevol werk, waarin de auteur op een duidelijke en systematische manier een panoramisch beeld schetst van Retie in het begin van de twintigste eeuw. Wie dit boek leest, beseft meteen dat hier iemand aan het woord is die niet over één nacht ijs is gegaan.
Het staat buiten kijf dat dit werk door zijn degelijke en zeer gevarieerde informatie een schot in de roos is. René Stappaerts verdient dan ook dankbaarheid van de Retienaren, die hij met De Lozie voer tot lezen en nadenken geeft.

Inhoud:

1. Retie voor 1920
2. Kinderjaren
3. Jeugdjaren
4. Kostwinning en beroepen
5. Godsdienstig leven
6. Vrije tijd en verenigingen
7. Laatste levensjaren