Hij zal de koekoek niet meer horen roepen – Verhalen uit de Kempen.

Aan de hand van een aantal verhalen schetst Jan van der Heijden een beeld van een Kempisch dorp (Netersel) in de jaren 1928-1946. Hij beschrijft zijn jeugdjaren, het boerenleven in de crisistijd en in oorlogstijd. De sfeer die hij daarbij oproept tekent zijn liefde voor de streek, voor zijn inwoners en voor de natuur. Hij schetst zeer treffend de sociale omstandigheden uit die tijd in zijn verhalen over spelende kinderen, over de oogst, de processie, het stropen (titelverhaal), de inval van de Duitsers, de hulp aan de onderduikers, de bevrijding, enzovoorts.

Dit is alles verpakt in een eigen, beeldend taalgebruik met een ondertoon die soms relativeert en iets ondeugends heeft en op ander momenten grote spanning oproept door de ingehouden, maar daardoor sterk voelbare emotie.

Inhoud:

• Voorwoord 5
• Voorgeschiedenis van een nederzetting 7
• Vader 14
• Groot geld en klein hout 15
• Mutserd binden 17
• De snoek 18
• Scapulier 19
• Grootmoeder 20
• Bertjes brug 21
• ’t Winkeltje 23
• De crisistijd 24
• Tarsisius 28
• Kermis 30
• Processie 33
• Over strikken, lichtbakken en de rijksveldwachter 41
• Kuilders zoeken 48
• Over meehelpen en een beetje feest 54
• Piepelbergen 56
• Helder water 56
• Ijsvrij 57
• Peer Plimp 59
• De lening 59
• Werkverschaffing 62
• Kraanvogels 64
• Brand 65
• De geur van de wilde kamperfoelie 68
• Vissen 70
• Bedevaart 71
• Zigeuners 73
• Dispensatie 75
• Bruine paters 77
• Goei weer voor de lichtbak 81
• Rechtspraak in de hei 85
• De stier 89
• Mussekoppen 91
• De hoofdonderwijzer 93
• Het geboer 95
• Bruiloft 97
• Wrede verstoring 101
• Feest 140
• De lichtbak en het kievitsei 140
• De fietswedstrijd 145
• Pater De Greef 147
• Het wondermiddel van de vooruitgang 150
• Verklaring van Kempische woorden 153