Griekse Mythologie en de Sterrenhemel

SISO 216.1;   UDC 292:521

Voorwoord:

Wie ooit in de zuidelijke landen tijdens een inktzwarte nacht de heldere sterrenhemel heeft gezien, die zal het niet verbazen dat de oude volken in deze overweldigende schoonheid afbeeldingen van hun goden en godinnen zagen. De kennis van de sterrenbeelden was in de Griekse en Romeinse oudheid waarschijnlijk algemener verbreid dan nu. De sterrenhemel vormde hun kalender. Wij zien bijvoorbeeld Hesiodus en Vergilius handleidingen schrijven voor landbouwers met aanwijzingen over zaaien, planten en oogsten en dit alles gerelateerd aan de opkomst en ondergang van bepaalde sterrenbeelden. Als de Pleiaden in de ochtendschemering zichtbaar werden, begon het Griekse scheepvaartseizoen en de schippers oriënteerden zich met behulp van de sterrenhemel.
Voor ons zijn de hemenlichamen meer abstracte begrippen geworden, aangeduid met cijfers en letters. Ongetwijfeld nuttig en doelmatig voor de wetenschap, maar totaal ongeschikt om bij de leek enige belangstelling voor de sterrenhemel te wekken.
Nee… laat dat maar liever over aan fantasierijke en pathetische Griekse goden- en heldenverhalen!
Dit zou al reden genoeg zijn om dit boekje het levenslicht te laten zien, maar er is ook een meer concrete aanleiding. Die wordt gevormd door de regelmatig terugkerende vragen die tijdens cursussen en rondleidingen, die de Volkssterrewacht Simon Stevin verzorgt, gesteld worden: “Waar komen de namen van de sterrenbeelden vandaan en wat betekenen die?”.

Inhoud:

• Sterrenbeelden
• Dwaalsterren of planeten.
• Bronnen