| Content |
NUGI 849
Ten geleide:
In een land waar de ruimte versnipperd is, de bevolkingsdichtheid hoog en het wegennet dicht, rijdt men wellicht vaker verkeerd dan elders. In een land waar de kwaliteit van de openbare ruimte lang verwaarloosd is geweest, beschouwde men de bewegwijzering zelden als een prioriteit. In een land met veel wegbeheerders en een tot voor kort onvolledige regelgeving inzake bewegwijzering, is een uniforme aanpak nog altijd moeilijk te bereiken.
Bewegwijzering is een vak op zich; een vak dat kennis vereist over verkeersstromen, regelgevingen, materiaalgebruik en leesbaarheid.
Maar bewegwijzering is tevens een kunst, die een bijdrage kan leveren aan de kwaliteit van de openbare ruimte, de veiligheid en het comfort van (zwakke) weggebruikers, de doelmatigheid van publieke informatie.
In hoofdstuk I geeft de onderliggende visie weer die gehanteerd werd bij de uitwerking van de methodische aanpak, bij de interpretatie van het reglementaire kader en bij het ontwikkelen van technische aanbevelingen.
In hoofdstuk II wordt een nieuwe methode voor de opmaak van een bewegwijzeringsplan voorgesteld. Ze vertrekt van een hiërarchische ordening van gebieden, routes en bestemmingen. De publieke ruimte wordt typologisch benaderd.
Inhoud:
Ten geleide
- De onderliggende filosofie (Willy Miermans)
- Opmaak van een bewegwijzeringsplan: een methode (Wim Geeroms)
- Leesbaarheid en technische aspecten over materiaalgebruik en onderhoud (Jean Coppens; Jean-Pierre Hollevoet; Luk Mestdagh; Willy Miermans)
- Het reglementair kader (Jan Pelckmans).
- Plaatsing van wegwijzers volgens aard van bestemming (Jan Pelckmans).
|
