Monumentenwet en Archeologie (ROB)

Inleiding:

Op 9 augustus 1961 werd de Monumentenwet van kracht (Stb. 1961,200). Dit feit had in de eerste plaats voor de archeologen verstrekkende consequenties. Hun taak is het Nederlandse monumentenbestand te inventariseren en op grond hiervan per gemeente een monumentenlijst samen te stellen. Zij verrichten deze zware taak overigens met vreugde, omdat de systematische inventarisatie en de bescherming van de archeologische monumenten nieuwe gegevens en een stevige basis voor het archeologisch onderzoek verschaffen. De Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek te Amersfoort is met de uitvoering van deze werkzaamheden belast. Hij ondervindt daarbij de medewerking van alle andere archeologische instituten in ons land.
De Monumentenwet is er echter niet alleen en zelfs niet in de eerste plaats ten behoeve van de archeologen.Immers het conserveren van de monumenten uit het verleden, of beter gezegd: het zinvol laten functioneren van de monumenten in het heden en de toekomst – mede doel van de wet – is een belang van de gehele gemeenschap.
Bepaalde groepen van de bevolking worden zeer direct met de nieuwe wet geconfronteerd. Deze zijn vooral de eigenaars en gebruikers van de terreinen waar de monumenten zich bevinden, de gemeentelijke en provinciale overheden, die bij de uitvoering betrokken zijn en verder die diensten en organen, die uit hoofde van hun werk vaak met monumenten te maken krijgen.

Inhoud:

Inleiding

Onroerende archeologische monumenten.

• Wettelijke bescherming: keuze.
• Wettelijke bescherming: procedure.
• Wettelijke bescherming: normaal gebruik.
• Wettelijke bescherming: vergunningen.
• Wettelijke bescherming: schade en beroep.
• Aanvullende maatregelen.

Roerende archeologische monumenten.

Informaties.