Skôn Pertretten

Ter inleiding:

“Da’s ’n skôn pertret”wordt gezegd van mensen, die zo hun eigenaardigheden hebben en voor die eigen aard eerlijk uitkomen. Soms heeft die uitdrukking de gevoelswaarde van Da’s ‘ne mooie of “Das’s ’n skôn , soms neigt ze meer naar “Da’s ’n tiep,  de die of d’n dieje”.  ook kan de karakterisering iets twijfelachtigs krijgen; men hoort dat aan de intonatie of aan een kleine verandering: “Da’s is me toch ’n pertret!”. Men vindt de soorten vertegenwoordigd in de “pertretten”-galerij van Brabantse mensen, die dit boekje wil zijn.

Misschien kan men de hier ingelijste “Skôn“ Pertretten”beter vertellingen noemen dan verhalen. Ze zijn immers door de auteur zelf verteld voor Omroep Brabant onder de titel “D ’n Contente Mens”. En omdat ze als zodanig werden gemaakt en gewaardeerd, moesten ze als zodanig herkenbaar blijven. Er is aan de “pertretten” niets geretoucheerd.

Anton van Duinkerken heeft eens geschreven over de Brabanders: “Ze verzwijgen zich zelf in gulle praat over alles en  nog wat”. Het is niet tegenstrijdig hiermee te zeggen, dat die Brabantse mens eerlijk voor zichzelf uitkomt. Vooral daarom zijn er zoveel “Skôn Pertretten”onder.

Inhoud:

Ons Ketoo – Pastoor Donders – Janus Vijg – Tonna Pas – Jentje Venne, ‘ne missionaris – Doris Piet Eimerde – Tante Nonneke – ’t Mènneke op ’t bènkske –
Jan Beentjes – Fientje Roakels – ‘Nen ouwerwetse frater – Gerrit – Tante Pieta en d’n Heligen Antonius – D’n Vaandeldrager – D’n Perfesser – Do Flos en d’r Heiligenbilden – ’n Mènneke van ‘ne cent – Ties Sekrèi – De Veurname Dame – Jan Hak, onze Suisse – Ties en Hanna Hulllekes