Sientje van Mierikshoven 2: Trubbels

Ter inleiding

Sientje komt uit Mierikshoven, daar woont ze al sinds jaren. Ze heeft dat te danken aan haar geestelijke vader die, ook al weer jaren geleden, kapelaan is geweest in de Kempen. En in de Kempen  liggen die plaatsen die op “hoven” eindigen: Eindhoven, Veldhoven, Riethoven, Westerhoven. Er tussenin, niet opgevallen aan welke kaartenmaker dan ook, ligt Mierikshoven.

De aardbevingen die de katholieke Nederlandse Kerkprovincie nu en dan doen daveren kunnen Mierikshoven niet in opschudding brengen. De Kempenaren hebben zo’n dik eelt van geloof op hun ziel, dat ze er niet veel van merken. Alleen Sientje, de fijnbesnaarde, ontdekt er de onderhuidse roerselen van. Met grote ernst ondergaat ze opkomende verwarringen en ze schrijft er met gepaste onregelmatigheid over in het Bisdomblad, dat ze nog altijd “De Klukskes” noemt. Want haar toetssteen voor alles blijft het oude geloof. Ze glimlacht nooit, dat laat ze over aan de mysterieuze man van wie ze het geesteskind is: diens relativerende glimlach ligt over alle regels die Sientje schrijft.

Dr. Cornelis Verhoeven heeft in het tijdschrift Brabantia eens een recensie aan Sientjes gebundelde verhalen gewijd. Hij vond het knap werk. “Er is alle reden om te vermoeden dat het boek een bestseller zou zijn als het over de Amsterdamse Jordaan ging en niet over Mierikshoven. Maar de wereld heeft niet meer dan één centrum en dat heet toevallig Mierikshoven.

Al enige jaren is er gevraagd naar een herdruk van het eerste Sientje-boekje. We hebben gemeend alle liefhebbers van haar brieven het meest een genoegen te doen door een tweede serie uit te geven. Daarin komen de “trubbels” in de kerk naar voren, welke Sientje op een haar bekende wijze weet te relativeren. Veel plezier bij het lezen.