Jeugd in de Kempen

Voorwoord:

Uri Nooteboom was 41 jaar toen hij stierf. Oud genoeg om een verleden te hebben opgebouwd, maar ook nog steeds jong genoeg om een heel leven voor zich te hebben. Hij stierf abrupt door een kogel, die van de onbevrijde zijde van de IJssel op 12 april 1945 door een Duitse sluipschutter gestuurd werd naar het reeds bevrijde deel aan de andere kant van de rivier. Daar reed Uri Nooteboom in een auto met een Amerikaanse ster. Hij werd geraakt en overleed zonder nog een woord te kunnen zeggen.

En van het woord had deze enthousiast levende man veelvuldig gebruik gemaakt. Zowel in gesprekken, als in geschreven vorm als journalist en auteur. Hij kreeg een opleiding die zijn gave van het woord – want die had hij in ruime mate – nog versterkte: het seminarie in Sint Michielsgestel en nog enige jaren groot-seminarie in Haaren. Daarna zette hij zijn liefde voor de oude talen om in een gerichte studie klassieke talen aan de Katholieke Universiteit te Nijmegen. Om in zijn onderhoud te voorzien werd hij universitair correspondent van de Maasbode en later redacteur van dit dagblad. In de oorlog kreeg hij zijn benoeming tot hoofdredacteur van De Gelderlander, een benoeming die pas met de bevrijding van het zuiden in september 1944 in kon gaan. Zeven maanden gaf hij leiding aan deze krant; schreef elke dag een hoofdartikel in een stijl en met een inhoud, die de dunne kranten toen aanzienlijk waardevoller maakte dan hun omvang deed vermoeden.

Ook in de jaren dat hij niet in Brabant woonde en werkte, bleef Uri Nooteboom bovenal Brabander èn in zijn taal èn in zijn denken.